Dzień po uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa oddajemy cześć Niepokalanemu Sercu Maryi. Jej Serce jest nierozerwalnie złączone z Serce Chrystusa, ponieważ Maryja jest obecna od samego początku w zbawczej misji swojego Syna, od wcielenia aż do Jego śmierci, zmartwychwstania i zesłania Ducha Świętego.
Matka Boża podczas drugiego objawienia, 13 czerwca 1917 r., powiedziała Łucji: „Pan Jezus pragnie się tobą posłużyć, abym była bardziej znana i kochana. Pragnie ustanowić na świecie kult mojego Niepokalanego Serca. Tym, którzy przyjmą to nabożeństwo obiecuje zbawienie. Te dusze będą przez Boga kochane, jak kwiaty przeze mnie postawione dla ozdoby Jego tronu”.
Natomiast 13 lipca Maryja poleciła: „Umartwiajcie się za grzeszników i powtarzajcie ciągle, a szczególnie w chwili, kiedy dokonujecie ofiary: Jezu to z miłości do Ciebie, za nawrócenie grzeszników i dla zadośćuczynienia za grzechy popełnione przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi”.
Wniosek: należy mówić o ścisłym powiązaniu kultu Serca Jezusa i Maryi. Obydwa te nabożeństwa są, według orędzia fatimskiego, nierozdzielne.
Jak zauważa o. Robert Fox w książce „Fatima dzisiaj”, do istoty orędzia fatimskiego należy wezwanie do miłości i wynagradzania Sercu Maryi i równocześnie Najświętszemu Sercu Pana Jezusa.
Hiacynta mawiała wiele razy, że Niepokalane Serce Maryi jest drogą do nieba. Chodzi o prawdę, że najprostsza droga do Boga wiedzie przez Serce Chrystusowej Matki. Na przykład, Matka Boża wyraźnie prosiła: „Poświęćcie Rosję memu Niepokalanemu Sercu! Ten akt otworzy nad nieprzyjaciółmi Kościoła upusty Bożych łask, które uruchomią lawinę świętych mocy, które wyrzucą historię z wyznaczonych przez ludzi torów”.
Tak się stało. Podobnie nasze codzienne akty poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi, różne zawierzenia siebie, swojej rodziny, a także wrogów Kościoła mogą zdziałać podobne cuda.
Czasem o tym zapominamy i mnożymy modlitwy, które nie docierają do Boga, ponieważ nie opuszczają naszych serc. Oddanie sterów życia w Jej ręce, to pozwolenie Jej, by Ona sama prowadziła mnie przez życie. To posiadanie pewności, że cokolwiek staje na mojej drodze – także to, co najtrudniejsze – jest zawsze darem Jej Niepokalanego Serca, bym trwał w zjednoczeniu z Bogiem, bym podążał prostą drogą ku Niebu.
Należy przy tym pamiętać, czym jest serce. Człowiekowi najbardziej potrzeba serca. Bóg daje nam Najświętsze Serce Matki: Niepokalane, oddane Bogu, Ofiarne, Jednoczące. To Serce uratuje ludzkość wszędzie tam, gdzie Duch Serca Bożego zapanuje w życiu codziennym .
Stąd w Niepokalanym Sercu Maryi Bóg daje nam najcudniejszy przykład i wzór dla udoskonalenia serca ludzkiego.
Istotnym elementem uczczenia Niepokalanego Serca Maryi w orędziu fatimskim jest nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca. Maryja powiedziała: „Jezus chce się posłużyć tobą, aby ludzie mnie poznali i pokochali. Chciałabym ustanowić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca”.
Odpowiadając siostrze Łucji na jej wątpliwości i pytania, Maryja zapewniła ją, że to nabożeństwo zaprowadzi ją do Boga. Na pytanie, dlaczego akurat pięć sobót, odpowiedział siostrze Łucji Jezus, tłumacząc, że chodzi o pięć rodzajów zniewag, którymi obraża się Niepokalane Serce Maryi. Są to: zniewagi przeciw Niepokalanemu Poczęciu, przeciw Dziewictwu Maryi, przeciw Jej Bożemu Macierzyństwu, zniewagi, którymi usiłuje się wpoić w serca dzieci obojętność i wzgardę, a nawet nienawiść wobec Nieskalanej Matki, oraz zniewagi i bluźnierstwa, które znieważają Maryję w Jej świętych wizerunkach.
Wynika stąd, że nabożeństwa pięciu pierwszych sobót miesiąca ma charakter wynagradzający i stanowi jedną z podstawowych form kultu Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny.