Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski ma swój początek w ślubach, które król Jan Kazimierz złożył w Katedrze Lwowskiej przed obrazem Najświętszej Panny Łaskawej w 1656 r., obierając Maryję Królową narodów i ludów ówczesnego Królestwa Polskiego. Równocześnie król zobowiązał się do naprawienia niesprawiedliwości społecznej w kraju. Śluby te zostały odnowione 300 lat później na Jasnej Górze przez Episkopat Polski z inicjatywy uwięzionego Prymasa Stefana Wyszyńskiego.
Obranie Matki Bożej Królową narodów i ludów ówczesnego Królestwa Polskiego nabiera dzisiaj szerszego znaczenia. Trzysta pięćdziesiątą rocznicę Ślubów Kazimierzowskich świętowano publicznie w Katedrze we Lwowie w obecności najwyższych władz państwowych Polski i Ukrainy oraz przedstawicieli różnych wyznań, ponieważ śluby te sprawiły, że Maryja jest Królową nie tylko narodu polskiego, ale także narodów sąsiednich i to Ona ukazuje drogę do braterstwa między nimi.
Królewską godność Maryi trzeba dobrze zrozumieć. Jest Ona Królową, która służy! Służy swemu ludowi, „zsyłając na wszystkie narody bliskie i dalekie strumienie pokoju i potoki łask
niebieskich” (św. Amadeusz). Z Jej królowania nie można zrezygnować. Potrzeba nam Jej opieki i Jej wstawiennictwa u Syna. Uznać ją prawdziwie za Królową to uznać królowanie Chrystusa w naszym życiu osobistym i społecznym.
Świętując dzisiaj Uroczystość Królowej Polski, wyznajemy więc, że u podstaw naszego życia jest jedyny fundament: Jezus Chrystus — Zbawiciel człowieka.
kard. Marian Jaworski