TAJEMNICA TRÓJCY ŚWIĘTEJ
Stajemy dziś wobec jednej z najtrudniejszych i najważniejszych prawd naszej wiary – wiary w Boga w Trzech Osobach; wiary w prawdę, dla której św. Grzegorz z Nazjanzu gotów był oddać swoje życie i która pozwalała mu znosić wszelkie cierpienia i mieć umiar w przyjemnościach. Katechizm Kościoła katolickiego bardzo mocno podkreśla: „Tajemnica Trójcy Świętej stanowi centrum wiary i życia chrześcijańskiego. Jest tajemnicą Boga w sobie samym, a więc źródłem wszystkich innych tajemnic wiary oraz światłem, które je oświeca. Tajemnica ta jest najbardziej podstawowym i istotnym nauczaniem w «hierarchii prawd wiary». Cała historia zbawienia nie jest niczym innym, jak historią drogi i środków, przez które prawdziwy i jedyny Bóg, Ojciec, Syn i Duch Święty, objawia się, pojednuje i jednoczy ze sobą ludzi, którzy odwracają się od grzechu” (KKK 234). Jak zatem poznać Trójjedynego Boga? Czy jest to w ogóle możliwe? Szukając odpowiedzi na to pytanie, musimy sobie jasno odpowiedzieć, że bez światła wiary nie będzie to…
Uroczystość Zesłania Ducha Świętego
Dziś mija pięćdziesiąty dzień po Zmartwychwstaniu Pana Jezusa. Przeżywamy Uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Co wiemy o Duchu Świętym? Z katechizmu pamiętamy, że Duch Święty to Trzecia Osoba Trójcy Świętej, która pochodzi od Ojca i Syna. W zasadzie to wszystko, co wielu chrześcijan, nie tylko tych najmłodszych, wie o Duchu Świętym. Prawda, że niewiele? Toteż nic dziwnego, że niektórzy nazywają Ducha Świętego Bogiem Nieznanym. Wiele wiemy o Bogu Ojcu, który stworzył cały świat i opiekuje się nim, który stworzył człowieka i ma wobec niego wspaniały plan zbawienia, który stworzył niebo, gdzie jest przygotowane miejsce dla nas. Wiele wiemy o Jezusie Chrystusie, który jest Synem Bożym, narodzonym w Betlejem z Maryi Panny, który głosił Ewangelię, cierpiał za ludzkie grzechy, umarł i zmartwychwstał dla naszego odkupienia, który wstąpił do nieba i siedzi po prawicy Ojca. A o Duchu Świętym wiemy naprawdę niewiele. A przecież dzisiejsza Uroczystość jest jedną z najważniejszych w ciągu całego…
Program ułatwiający dojście do domu Ojca
Pan Jezus mówi o sobie między innymi, że jest drogą. Dobrze wiemy, że tam, gdzie pojawił się człowiek, zaczęły powstawać drogi, które znaczyły jego wędrówki. I nieważne, czy były to polne ścieżki, szosy, drogi kolejowe, powietrzne czy morskie – zawsze tam, gdzie przychodził człowiek, pojawiała się droga. To nas nie dziwi. Ale czy nie jest zdumiewające, że Jezus pojawił się na naszych drogach, jako najbardziej wybitny wędrowiec, i co więcej – On sam również stał się drogą? Tak jak jest kapłanem i ofiarą, tak jest wędrowcem i drogą! Dlatego trzeba nam dziś pytać: czy chodzimy takimi drogami, które może powoli, ale systematycznie przybliżają nas do tego celu, którego pragnie Bóg? Czy poruszamy się po tej drodze, którą jest Jezus? Tylko droga, która prowadzi do Boga, jest drogą właściwą. Dobrze o tym mówi film gruzińskiego reżysera TengizaAbutadze pt. „Pokuta”. Akcja filmu toczy się w czasach Związku Radzieckiego. Jeden z komisarzy komunistycznych chce…
KTO JEST MOIM PASTERZEM?
W czwartą niedzielę wielkanocną, zwaną niedzielą Dobrego Pasterza śpiewamy psalm 23, wskazujący na Boga jako Dobrego Pasterza, który bezpiecznie prowadzi nas drogami życia do niebieskiej ojczyzny.. Oto fragment tego psalmu: “Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie braknie, pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach. Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć, orzeźwia moją duszę. Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach przez wzgląd na swoją chwałę. Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. Kij Twój i laska pasterska są moją pociechą”. Kilka lat temu pewien kaznodzieja, nawiązując do tego psalmu, w sposób humorystyczny przedstawił współczesnego człowieka, dla którego telewizja staje się nieraz pasterzem, który prowadzi go na swoje pastwiska: „Telewizja jest moim pasterzem, niczego mi nie braknie. Pozwala mi leżeć na wygodnej sofie. Odciąga mnie daleko od wiary. Niszczy moją duszę. Prowadzi mnie ścieżkami seksu i przemocy. I chociaż przechodzę przez ciemną dolinę chrześcijańskiej moralności, Nie ulęknę się, bo telewizja jest ze mną. Wielość kanałów telewizyjnych i pilot pocieszą…
SZUKAJCIE PANA W DZIELENIU SIĘ CHLEBEM
Oto dwaj uczniowie Jezusa tego samego dnia, w pierwszy dzień tygodnia, byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy. Rozmawiali oni ze sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali ze sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali. On zaś ich zapytał: „Cóż to za rozmowy prowadzicie ze sobą w drodze?”. Zatrzymali się smutni. A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: „Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało”. Zapytał ich: „Cóż takiego?”. Odpowiedzieli Mu: „To, co się stało z Jezusem z Nazaretu, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu; jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. A myśmy się spodziewali, że właśnie On miał wyzwolić Izraela.…
WIELKANOCNA RADOŚĆ
Przeżywamy Wielkanoc , która jest najważniejszym, najstarszym i najbardziej radosnym świętem chrześcijańskim. Cały rok liturgiczny jest przygotowaniem do tego dnia. Chrześcijanie od samych początków czcili pamiątkę zmartwychwstania Chrystusa. Wiemy, że Chrystus powstał z martwych w pierwszy dzień po szabacie, a więc z soboty na niedzielę. W pierwszych wiekach był problem z ustaleniem konkretnego dnia zmartwychwstania. Stąd też Sobór Nicejski w roku 325 postanowił, że odtąd Paschę chrześcijańską obchodzić się będzie w niedzielę po pierwszej pełni księżyca, zaraz po zrównaniu wiosennym.. A zatem najwcześniejszy możliwy termin Wielkanocy wypada na 22 marca. Zdarzyło to się w roku 1918 i ponownie zdarzy się w roku 2285. Najpóźniejszy możliwy termin to 25 kwietnia, ostatnio w roku 1943, powtórzy się zaś w roku 2038. wielkanocna radość zaczyna się już w Wielką Sobotę rano.. Tę odświętność można zauważyć na zewnątrz, wyziera ona z każdego zakątka domu.. O wyznaczonej godzinie wszyscy z koszykami w ręku idą na…
ZMARTWYCHWSTANIE
Raz w roku przy pełni księżyca, żydowskie rodziny zasiadają do wieczerzy, rozpoczynającej święto Pesach . W czasie wieczerzy najmłodsze z dzieci pyta dorosłych: co takiego tej nocy świętujemy? To noc przejścia z niewoli do wolności, noc Bożej mocy – padają odpowiedzi. Chrześcijaństwo wyrasta w wiary i tradycji Narodu Wybranego . Krzyż jednoczy to co stare z nowym, Jezus wypełnia to na co z tęsknotą czekano przez wieki. Dlatego słuchamy najpierw czytań ze Starego Testamentu, by zakończyć liturgię Słowa Nowym Testamentem. Słuchamy o tym jak Bóg mocno wchodzi w historię człowieka. Jak ją zapoczątkowuje. Jak towarzyszy człowiekowi, wyzwala człowieka, jak chroni i daje się w darze. Czytamy o Bożej obecności, by świat nas nie zakrzyczał, że Bóg jest daleki, nie rozumie, nie kocha, nie pomaga, a może jeszcze gorzej, że Go nie ma. Po Wielkim Piątku dniu bez Eucharystii spotykamy się znowu na Mszy św. Wyraża ona to, co dokonało się…
Wielka Sobota
Przez cały dzień w Wielką Sobotę adorujemy Chrystusa złożonego w grobie. Przychodzimy do świątyni poświecić pokarmy przygotowane do spożycia podczas uroczystego śniadania w Niedzielę Zmartwychwstania. Przygotowujemy się i oczekujemy tej najważniejszej w dziejach ludzkości nocy – Wielkiej Nocy, którą rozpocznie sprawowana późnym wieczorem uroczysta Liturgia Wigilii Paschalnej. Wigilia Paschalna rozpoczyna się w mroku Wielkiej Soboty – Liturgią Światła. Poza świątynią rozpalane jest ognisko, przy którym kapłan dokonuje uroczystego poświęcenia ognia, od którego zapalany jest Paschał naznaczony znakiem krzyża. Ogień symbolizuje światło, a zapalony Paschał, który podąża na przodzie procesji obrazuje Chrystusa rozświetlającego mrok, w którym rozpoczynała się Wigilia Paschalna. Po wprowadzeniu do świątyni i umieszczeniu Paschału w widocznym miejscu następuje uroczyste odśpiewanie Orędzia Wielkanocnego, będącego pieśnią pochwalną Boga Ojca i Jego Syna, który jest „Światłością Świata”. Wyjątkowym wydarzeniem jest również następująca po Liturgii Światła niecodzienna Liturgia Słowa, na którą składa się siedem czytań ze Starego Testamentu oraz dwa czytania z…
Wielki Czwartek
Wielki Czwartek to dzień szczególny. Przychodzimy do świątyni aby wspólnie obchodzić pamiątkę Ostatniej Wieczerzy, jednego z największych wydarzeń naszej wiary. Wspominamy wieczór, który odmienił losy całego świata. Oto Bóg zostaje pośród ludzi, co więcej, zostaje dla ludzi. Chrystus nie mógł dać człowiekowi już nic więcej – niż samego siebie. Daje siebie samego za pokarm. Podczas wojny, grupa żołnierzy wpadła w zasadzkę. Żołnierze dostali się w krzyżowy ogień. Jeden z nich, ciężko ranny, żył jeszcze jakiś czas. Umoczył wówczas suchą gałązkę w swojej krwi i na bukowym liściu napisał: Do widzenia Mamo, kocham Cię! Później koledzy znaleźli przy nim ten krwią napisany list, włożyli go do koperty i posłali jego matce. Matka przechowywała do końca swojego życia ten list i zasuszoną krew swojego syna, jako najcenniejszą pamiątkę, jak gdyby w tej zasuszonej krwi swojego dziecka widziała jego samego. To tylko nikłe podobieństwo tego, co uczynił Chrystus. W dzień przed swoją śmiercią Syn Boży…
Niedziela Palmowa
W niedzielę palmową w kościołach wierni trzymają w rękach palmy. W czasie procesji z palmami śpiewają: „ Hosanna Synowi Dawidowemu. Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie”. Tak wołały tłumy prawie dwa tysiące lat temu, gdy Jezus wjeżdżał do Jerozolimy. Witali Go jak króla. Chcieli mieć na tronie króla, który jest tak potężny w słowie i czynie. Chrystus nie zaprzecza swej królewskości. W tradycji narodów semickich był zwyczaj, że nowo wybrany król dosiadał osiłka i przy dźwiękach muzyki i krzyku tłumu: „Niech żyje król” wjeżdżał do swej stolicy. Biblia opisuje taki wjazd króla Salomona. Jezus nawiązując do tego starodawnego zwyczaju, każe przyprowadzić osiołka i wjeżdża na nim do Jerozolimy. Jezus jednak wiedział, że Jego tronem w Jerozolimie, za kilka dni będzie krzyż, mówił o tym apostołom, ale oni nie dowierzali, że może się tak stać. Jego królestwo różni się ziemskich królestw. Buduje się je przez zbawcze cierpienie i krzyż. Stąd też…