ARTYKUŁY

Umiłowani Bracia i Siostry! Czas adwentu to czas wyjątkowo nam bliski z racji na szczególne tresci religijne jak i ze względu na bogactwo tradycji z tym okresem zwiazanych. Być może ten klimat duchowy i kulturowy sprawił, że Konferencja Episkopatu Polski wybrała Drugą Niedzielę Adwentu, jako ten dzień, w którym jesteśmy zaproszeni do okazania życzliwości dla wszystkich naszych sióstr i braci, żyjących na Wschodzie, a bliskich nam z racji historycznych i licznych wspólnych doświadczeń. Wielu z nas pozostawiło tam swoje rodziny. A jeszcze więcej jest takich, którzy wspominają swoich bliskich zmarłych i ich groby, często już bezimienne, rozsiane na Wileńszczyźnie, Polesiu, na Wołyniu i Podolu, bezkresnej Syberii czy na stepach Kazachstanu. Przy tym pamiętamy dobrze, na jakie trudności byli narażeni wszyscy nasi bracia i siostry i ile musieli wycierpieć za polskość i wiarę. to przez całe dziesięciolecia. W tej niezwykłej historii odradzania sie Kościoła Katolickiego za Wschodnią granicą, od 30 lat…

Czytaj dalej

W II niedzielę Adwentu czyli 8 grudnia br. będzie obchodzony w Kościele w Polsce już po raz dwudziesty:Dzień modlitwy i pomocy materialnej Kościołowi na Wschodzie. Celem tego dnia jest duchowe i materialne wsparcie Kościoła katolickiego w krajach Europy Wschodniej i Azji Środkowej czyli Białoruś, Litwa, Łotwa i Estonia, Ukraina, Rosja, Mołdawia, Armenia, Gruzja, Kazachstan, Tadżykistan, Kirgizja i Uzbekistan. Dzień modlitwy i pomocy materialnej Kościołowi na Wschodzie jest szczególnym dniem i wydarzeniem dla wielu Polaków. Jedni są rodzinnie czy historycznie związani z tamtymi terenami, inni solidaryzują się z tymi, którym przyszło żyć i tworzyć wspólnotę Kościoła katolickiego na Wschodzie. Aktualnie, Kościołowi za wschodnią granicą, służy ponad 200 kapłanów diecezjalnych, około 300 kapłanów zakonnych, 320 sióstr zakonnych i 20 braci zakonnych z Polski oraz osoby świeckie. Do biura Zespołu napływają pisemne prośby z diecezji, parafii oraz ze zgromadzeń zakonnych pracujących na Wschodzie. W roku 2019 (do 20.11) zostało już zrealizowanych 340 próśb, na kwotę…

Czytaj dalej

Uroczystość Chrystusa Króla do liturgii wprowadził papież Pius XI encykliką Quas Primas z 11 grudnia 1925 r. na zakończenie roku jubileuszowego. Nakazał wtedy, aby we wszystkich kościołach tego dnia po głównym nabożeństwie przed wystawionym Najświętszym Sakramentem odmówić litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu. Początkowo uroczystość obchodzono w ostatnią niedzielę października; reforma soborowa przeniosła jej termin na ostatnią niedzielę roku liturgicznego. Pius XI, uzasadniając swą decyzję, pisał m.in.:Od dawna już powszechnie nazywano Chrystusa Królem w przenośnym tego słowa znaczeniu, a to z powodu najwyższego stopnia dostojeństwa, przez które wyprzedza wszystkie stworzenia i przewyższa je. Mówimy więc, iż Chrystus króluje w umysłach ludzkich, nie tyle dla głębi umysłu i rozległości Swej wiedzy, ile że on sam jest prawdą, a ludzie od Niego powinni prawdę czerpać i posłusznie ją przyjmować; mówimy też, iż Chrystus króluje w woli ludzkiej, ponieważ w Nim nie tylko nieskazitelna wola ludzka…

Czytaj dalej

W ostatnich dniach sporo czasu spędziliśmy na cmentarzu, odwiedzając groby naszych najbliższych, pielęgnując je, przynosząc kwiaty i zapalając znicze. Przechadzając się pomiędzy nagrobkami, zapewne otaczaliśmy naszych zmarłych modlitwą, polecając ich miłosierdziu Bożemu.  Jezus w dzisiejszej Ewangelii wskazuje na przemijalność tego świata i jego „dóbr”. Przebywając na terenie świątyni jerozolimskiej, Jezus słyszy rozmowy o jej zewnętrznym pięknie. W Jerozolimie mieściła się jedna i zarazem jedyna świątynia judaizmu. Świątynia jerozolimska była jedną z najbardziej okazałych i zachwycających budowli całej starożytności. Jezus zapowiada jej zniszczenie. Słowa wypowiedziane przez Jezusa z całą pewnością jego słuchaczom sprawiły wiele bólu, gdyż świątynia była w trakcie odbudowy, a Jezus prorokuje ponowne jej zniszczenie. Rzeczywiście proroctwo wypowiedziane przez Jezusa wypełnia się w 70 roku, kiedy świątynia zostaje całkowicie zniszczona przez Rzymian i po dziś dzień nie została odbudowana.  Jezus zaraz po zapowiedzi zniszczenia świątyni mówi o konfliktach pomiędzy narodami, o trzęsieniach ziemi, klęskach głodu czy zarazach, które w…

Czytaj dalej

Patrzymy dziś na tych wszystkich, któ­rzy tworzyli naród. Którzy przez pokolenia swoim życiem, pracą, modlitwą, od­niesieniem do Boga, męstwem sprawili, że my teraz, w dwudziestym pierwszym wie­ku, możemy być na tej ziemi. Możemy być wolni. Możemy dokonywać wyborów, które po ludzku i po Bożemu będą wyborami słusznymi i dobrymi, i rozwijającymi nas zgodnie z tym, co powiedziane jest w Ewangelii o naszym Mistrzu i Zbawicielu Jezusie Chrystusie, że „wzrastał w mądrości u Boga i u ludzi”. Jakikolwiek sens ludzkiego życia i owoc istnienia tego czy innego narodu za­wie­ra się w tych słowach, że człowiek rozwija się w tym, co ludzkie, co stanowi o jego god­ności i wartości, a także w tym, co Boże, co absolutnie przekracza człowieka, bo jest łaską. Człowiek potrafi przyjmować skarby i otwierać się na to, co jest wielkie. Jeśli istniejemy jako naród na tej ziemi i w tym momencie, doko­nało się to dzię­ki wszystkim naszym braciom i siostrom, którzy przed nami żyli i chcieli się otworzyć na wielkie skarby, które są w człowieczeństwie, i na te,…

Czytaj dalej

Jedna z reklam kusi hasłem: „ta opcja jest jeszcze niedostępna”. Jeszcze. Wystarczy jednak trochę poczekać, bo także i ona będzie za niedługo w sprzedaży. Na płaszczyźnie religijnej trudno wprawdzie mówić o opcjach do wyboru, trzeba sobie jednak zdawać sprawę, że mentalność, którą kształtują reklamy, wpływa na sposób, w jaki przeżywamy wiarę. Nasz stechnicyzowany świat przybliżył przeciętnego człowieka do takich urządzeń elektronicznych, które jeszcze kilka lub co najwyżej kilkanaście lat temu uchodziły za coś nadzwyczajnego. Większością urządzeń sterujemy dziś za pomocą pilota. Kto ma choćby trochę bardziej mobilną pracę, nie wyobraża sobie życia bez przenośnego komputera, który w każdym miejscu można przyłączyć do Internetu, a młodzież nie rozstaje się z komórkami, w których telefonowanie jest tylko jedną z wielu funkcji – i być może wcale nie najważniejszą. Gdy w Ewangelii czytamy o przykładzie, jakiego używają saduceusze, by wyszydzić wiarę w zmartwychwstanie, warto zastanowić się, z czym przyszliby oni dzisiaj do Jezusa.…

Czytaj dalej

02.11. Dzień Zaduszny – Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych Dwie perspektywy: przemijalność – wieczność W to dzisiejsze Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych, wkraczamy w świat zmarłych, którzy odeszli od nas, którzy zmarli, których Bóg powołał do Siebie. I jakby na siłę pragniemy ożywić to co minęło. Wyrazem tego są nasze cmentarze, na których spoczywają nasi bliscy, które w te wspomnienie liturgiczne przepełnione są pękami barwnych kwiatów, jakże szkoda że często dla wygody już sztucznymi, i ogromne ilości różnorodnych co do kształtu i wielkości zniczy.  Nasi zmarli nie pozostają nam dłużni, wkraczają w zabiegane przepełnione gwarem codzienności i pośpiechu nasze życie, ożywiając wspomnienia, które obudzone napełniają nas powagą, zadumą, zamyśleniem, refleksją i ciszą.  Te wspomnienia Zmarłych prowadzą nas na groby naszych najbliższych, abyśmy tam beż zbędnych świadków, wzniosłych słów, przemądrzałych przemów mogli wyrazić swoją prostą wdzięczność,  podziękowanie tym, których już nie ma pośród nas. W ciszy opadających jesiennych liści zmrożonych pierwszymi przymrozkami, w…

Czytaj dalej

„Boże dziękuję Ci, że nie jestem jak inni; oszuści, prostytutki, zdziercy, złodzieje, żebracy, nieudacznicy, lenie, nieroby, rozwodnicy. Poszczę, chodzę regularnie do kościoła, modlę się i daję jałmużnę …” Jestem sprawiedliwy i uczciwy, nikogo nie krzywdzę i nikomu nie szkodzę (naprawdę nikomu?), jestem prawie doskonały i … tak na dobrą sprawę … nie potrzebuję Panie Twojej pomocy i Twoja śmierć na krzyżu nic mi nie daje … Sam sobie radzę w życiu i sam potrafię się zbawić. Takie jest rozumowanie wielu spośród nas. Modlę się za grzeszników „szczególnie tych, którzy najbardziej potrzebują Miłosierdzia Bożego”, ale to nigdy nie jestem ja sam. To są zawsze „ci inni”. To oni są grzeszni, to oni się w życiu pogubili, to oni potrzebują miłosierdzia, to oni … oszuści, złodzieje, cudzołożnicy, zdziercy, pijacy, panny z dzieckiem, ladacznice, narkomani … to oni … A ja cóż mam sobie do zarzucenie? Najwyżej „paciorka nie odmówię”, albo „może czasami…

Czytaj dalej

Jezus stawia pytanie: „Czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?” . Jest w nim zawarte ważne ostrzeżenie. Powrót Chrystusa w chwale będzie miał miejsce w głębokim kryzysie wiary, Zbawiciel nie będzie oczekiwany. Potwierdza to bardzo mocno Apokalipsa. Takie ustawienie powtórnego przyjścia Syna Człowieczego wzywa do modlitwy, abyśmy w chwili Jego zjawienia się należeli do tych, którzy wierzą w Niego, ufają Mu i na Niego czekają. Sekularyzacja zatacza coraz szersze kręgi. Ludzie nie wierzą ani w pierwsze, ani w powtórne przyjście Chrystusa. Ten proces w środowiskach Europy i Ameryki jest znakiem dla wierzących, by zatroszczyli się o umocnienie swej więzi z Jezusem. Mamy być świadkami wiary i oczekiwania powtórnego przyjścia Pana. Zastanawia kontekst, w jakim Jezus wypowiedział te słowa. Jest nim Jego wykład na temat skuteczności modlitwy prośby. Ona winna płynąć z serca do Boga, aby wybawił nas z niesprawiedliwych układów, które panują na świecie. Wspomniana w przypowieści modlitwa…

Czytaj dalej

W niedzielę 13 października mija kolejna rocznica objawień Matki Bożej w Fatimie, które miały miejsce w 1917 r. w okresie od 13 maja do 13 października. Do czego Matka Boża nawoływała w Fatimie? Orędzie fatimskie jest wezwaniem do nawrócenia, zwłaszcza do podejmowania modlitwy różańcowej, do postu oraz do udziału w nabożeństwie pięciu pierwszych sobót miesiąca. Jest także wezwaniem do papieża, aby w łączności ze wszystkimi biskupami świata dokonał poświęcenia Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi. Jak bardzo orędzie fatimskie powiązane jest z historią XX w.? Matka Boża mówiła, że jeśli wypełni się lub nie pewne praktyki duchowe, to wpłynie to na wydarzenia historyczne. Konkretnie chodziło o powstrzymanie błędów Rosji. Niecałe trzy tygodnie po objawieniu w październiku 1917 r. wybuchła rewolucja bolszewicka. Dlatego błędy Rosji identyfikowano z komunizmem. Tak uważali m.in. Pius XII, Jan Paweł II czy Benedykt XVI. Pius XII poświęcił świat Sercu Maryi, ale bez łączności z biskupami i bez wymienienia Rosji.…

Czytaj dalej

440/622